munkái
Hungarian
Etymology
munka + -i (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmuŋkaːji]
- Hyphenation: mun‧kái
Noun
munkái
- third-person singular multiple-possession possessive of munka
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | munkái |
| accusative | — | munkáit |
| dative | — | munkáinak |
| instrumental | — | munkáival |
| causal-final | — | munkáiért |
| translative | — | munkáivá |
| terminative | — | munkáiig |
| essive-formal | — | munkáiként |
| essive-modal | — | munkáiul |
| inessive | — | munkáiban |
| superessive | — | munkáin |
| adessive | — | munkáinál |
| illative | — | munkáiba |
| sublative | — | munkáira |
| allative | — | munkáihoz |
| elative | — | munkáiból |
| delative | — | munkáiról |
| ablative | — | munkáitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | munkáié |
| non-attributive possessive – plural |
— | munkáiéi |