munkám
Hungarian
Etymology
munka + -m (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmuŋkaːm]
- Hyphenation: mun‧kám
Noun
munkám
- first-person singular single-possession possessive of munka
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | munkám | — |
| accusative | munkámat | — |
| dative | munkámnak | — |
| instrumental | munkámmal | — |
| causal-final | munkámért | — |
| translative | munkámmá | — |
| terminative | munkámig | — |
| essive-formal | munkámként | — |
| essive-modal | munkámul | — |
| inessive | munkámban | — |
| superessive | munkámon | — |
| adessive | munkámnál | — |
| illative | munkámba | — |
| sublative | munkámra | — |
| allative | munkámhoz | — |
| elative | munkámból | — |
| delative | munkámról | — |
| ablative | munkámtól | — |
| non-attributive possessive – singular |
munkámé | — |
| non-attributive possessive – plural |
munkáméi | — |