munskölj
Swedish
Etymology
mun (“mouth”) + skölj (nominalization of skölja (“rinse”))
Noun
munskölj c or n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | munskölj | munsköljs |
| definite | munsköljen | munsköljens | |
| plural | indefinite | munsköljar | munsköljars |
| definite | munsköljarna | munsköljarnas |
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | munskölj | munsköljs |
| definite | munsköljet | munsköljets | |
| plural | indefinite | munskölj | munsköljs |
| definite | munsköljen | munsköljens |