muricatus
Latin
Etymology
From mūrex.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [muː.rɪˈkaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mu.riˈkaː.t̪us]
Adjective
mūricātus (feminine mūricāta, neuter mūricātum); first/second-declension adjective
- having a pointed shape of a purple-fish
- purple coloured
- fearful, timid; as though walking across caltrops
- rough with short, hard points; muricate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mūricātus | mūricāta | mūricātum | mūricātī | mūricātae | mūricāta | |
| genitive | mūricātī | mūricātae | mūricātī | mūricātōrum | mūricātārum | mūricātōrum | |
| dative | mūricātō | mūricātae | mūricātō | mūricātīs | |||
| accusative | mūricātum | mūricātam | mūricātum | mūricātōs | mūricātās | mūricāta | |
| ablative | mūricātō | mūricātā | mūricātō | mūricātīs | |||
| vocative | mūricāte | mūricāta | mūricātum | mūricātī | mūricātae | mūricāta | |
Related terms
Descendants
- → Catalan: muricat (learned)
- → English: muricate
References
- “muricatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- muricatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.