musaip
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish مصاحب (musahip), from Arabic مُصَاحِب (muṣāḥib).
Noun
musaip m (plural musaipi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | musaip | musaipul | musaipi | musaipii | |
| genitive-dative | musaip | musaipului | musaipi | musaipilor | |
| vocative | musaipule | musaipilor | |||
References
- musaip in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN