muscicolus
Latin
Etymology
From muscus (“moss”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [muːsˈkɪ.kɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [muʃˈʃiː.ko.lus]
Adjective
mūscicolus (feminine mūscicola, neuter mūscicolum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mūscicolus | mūscicola | mūscicolum | mūscicolī | mūscicolae | mūscicola | |
| genitive | mūscicolī | mūscicolae | mūscicolī | mūscicolōrum | mūscicolārum | mūscicolōrum | |
| dative | mūscicolō | mūscicolae | mūscicolō | mūscicolīs | |||
| accusative | mūscicolum | mūscicolam | mūscicolum | mūscicolōs | mūscicolās | mūscicola | |
| ablative | mūscicolō | mūscicolā | mūscicolō | mūscicolīs | |||
| vocative | mūscicole | mūscicola | mūscicolum | mūscicolī | mūscicolae | mūscicola | |