musicatus

Latin

Etymology

Post-Classical, from mūsica (music).

Pronunciation

Adjective

mūsicātus (feminine mūsicāta, neuter mūsicātum); first/second-declension adjective

  1. set to music

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mūsicātus mūsicāta mūsicātum mūsicātī mūsicātae mūsicāta
genitive mūsicātī mūsicātae mūsicātī mūsicātōrum mūsicātārum mūsicātōrum
dative mūsicātō mūsicātae mūsicātō mūsicātīs
accusative mūsicātum mūsicātam mūsicātum mūsicātōs mūsicātās mūsicāta
ablative mūsicātō mūsicātā mūsicātō mūsicātīs
vocative mūsicāte mūsicāta mūsicātum mūsicātī mūsicātae mūsicāta

References

  • musicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • musicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.