mussitabundus
Latin
Etymology
mussitō (“mutter, murmur”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mʊs.sɪ.taːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mus.si.t̪aˈbun̪.d̪us]
Adjective
mussitābundus (feminine mussitābunda, neuter mussitābundum); first/second-declension adjective
- suppressing the voice, silent
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mussitābundus | mussitābunda | mussitābundum | mussitābundī | mussitābundae | mussitābunda | |
| genitive | mussitābundī | mussitābundae | mussitābundī | mussitābundōrum | mussitābundārum | mussitābundōrum | |
| dative | mussitābundō | mussitābundae | mussitābundō | mussitābundīs | |||
| accusative | mussitābundum | mussitābundam | mussitābundum | mussitābundōs | mussitābundās | mussitābunda | |
| ablative | mussitābundō | mussitābundā | mussitābundō | mussitābundīs | |||
| vocative | mussitābunde | mussitābunda | mussitābundum | mussitābundī | mussitābundae | mussitābunda | |
References
- “mussitabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mussitabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.