mutilans
Latin
Etymology
Present participle of mutilō.
Participle
mutilāns (genitive mutilantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | mutilāns | mutilantēs | mutilantia | ||
| genitive | mutilantis | mutilantium | |||
| dative | mutilantī | mutilantibus | |||
| accusative | mutilantem | mutilāns | mutilantēs mutilantīs |
mutilantia | |
| ablative | mutilante mutilantī1 |
mutilantibus | |||
| vocative | mutilāns | mutilantēs | mutilantia | ||
1When used purely as an adjective.