mutilatio
Latin
Etymology
mutilō (present stem with thematic vowel: mutilā-) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mʊ.tɪˈɫaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mu.t̪iˈlat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
mutilātiō f (genitive mutilātiōnis); third declension
- (Late Latin) a maiming or mutilating, mutilation
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mutilātiō | mutilātiōnēs |
genitive | mutilātiōnis | mutilātiōnum |
dative | mutilātiōnī | mutilātiōnibus |
accusative | mutilātiōnem | mutilātiōnēs |
ablative | mutilātiōne | mutilātiōnibus |
vocative | mutilātiō | mutilātiōnēs |
Derived terms
- mutilātiuncula (New Latin)
Descendants
- Catalan: mutilació
- English: mutilation
- French: mutilation
- Galician: mutilación
- Italian: mutilazione
- Portuguese: mutilação
- Romanian: mutilație
- Spanish: mutilación
References
- “mŭtĭlātĭo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mŭtĭlātĭo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,006/3.