mynecenu
Old English
Etymology
From munec + -en + -u or muneċen + -u; feminine variant of munuc (“monk”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmy.ne.t͡ʃe.nu/
Noun
myneċenu f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | myneċenu | myneċena, myneċene |
| accusative | myneċene | myneċena, myneċene |
| genitive | myneċene | myneċena |
| dative | myneċene | myneċenum |
Synonyms
Related terms
- munuc
- muneċen