närvara
Swedish
Etymology
Verb
närvara (present närvarar, preterite närvarade, supine närvarat, imperative närvara)
- to be present; to be located in the immediate vicinity.
- to pay attention to what is in the vicinity
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | närvara | — | ||
| supine | närvarat | — | ||
| imperative | närvara | — | ||
| imper. plural1 | närvaren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | närvarar | närvarade | — | — |
| ind. plural1 | närvara | närvarade | — | — |
| subjunctive2 | närvare | närvarade | — | — |
| present participle | närvarande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | närvara | — | ||
| supine | närvarit | — | ||
| imperative | närvar | — | ||
| imper. plural1 | — | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | närär | närvar | — | — |
| ind. plural1 | näräro | närvoro | — | — |
| subjunctive2 | närvare | närvore | — | — |
| present participle | närvarande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Further reading
- närvara in Svensk ordbok.