naczelny

Polish

Etymology

From na czele +‎ -ny.

Pronunciation

  • IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlnɘ
  • Syllabification: na‧czel‧ny

Adjective

naczelny (not comparable, derived adverb naczelnie)

  1. chief, supreme

Declension

Declension of naczelny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative naczelny naczelna naczelne naczelni naczelne
genitive naczelnego naczelnej naczelnego naczelnych
dative naczelnemu naczelnej naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelny naczelną naczelne naczelnych naczelne
instrumental naczelnym naczelną naczelnym naczelnymi
locative naczelnym naczelnej naczelnym naczelnych
nouns

Noun

naczelny m animal

  1. (nominalized, chiefly in the plural) primate (any mammal of the order Primates)

Declension

Declension of naczelny
singular plural
nominative naczelny naczelne
genitive naczelnego naczelnych
dative naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelne
instrumental naczelnym naczelnymi
locative naczelnym naczelnych
vocative naczelny naczelne

Further reading

  • naczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naczelny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.