nadejść

Polish

Inherited from Old Polish nadyć, nadić. By surface analysis, nade- +‎ iść. For the insertion of ś, see iść.

nadejść pf (imperfective nadchodzić)

(intransitive) to approach, to come, to walk up to. [usually (though not always) related to time not space]
Skończyła się zima i nadeszła wiosna. ― Winter was over and spring came.

Conjugation of *nadejść* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nadejść
future tense	1^st	nadejdę			nadejdziemy
	2^nd	nadejdziesz			nadejdziecie
	3^rd	nadejdzie			nadejdą
	impersonal	nadejdzie się
past tense	1^st	nadszedłem, -(e)m nadszedł	nadeszłam, -(e)m nadeszła	nadeszłom, -(e)m nadeszło	nadeszliśmy, -(e)śmy nadeszli	nadeszłyśmy, -(e)śmy nadeszły
	2^nd	nadszedłeś, -(e)ś nadszedł	nadeszłaś, -(e)ś nadeszła	nadeszłoś, -(e)ś nadeszło	nadeszliście, -(e)ście nadeszli	nadeszłyście, -(e)ście nadeszły
	3^rd	nadszedł	nadeszła	nadeszło	nadeszli	nadeszły
	impersonal	-
conditional	1^st	nadszedłbym, bym nadszedł	nadeszłabym, bym nadeszła	nadeszłobym, bym nadeszło	nadeszlibyśmy, byśmy nadeszli	nadeszłybyśmy, byśmy nadeszły
	2^nd	nadszedłbyś, byś nadszedł	nadeszłabyś, byś nadeszła	nadeszłobyś, byś nadeszło	nadeszlibyście, byście nadeszli	nadeszłybyście, byście nadeszły
	3^rd	nadszedłby, by nadszedł	nadeszłaby, by nadeszła	nadeszłoby, by nadeszło	nadeszliby, by nadeszli	nadeszłyby, by nadeszły
	impersonal	- by
imperative	1^st	niech nadejdę			nadejdźmy
	2^nd	nadejdź			nadejdźcie
	3^rd	niech nadejdzie			niech nadejdą
anterior adverbial participle		nadszedłszy
verbal noun		-