nagypéntek
Hungarian
Etymology
nagy (“big, great”) + péntek (“Friday”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnɒcpeːntɛk]
- Hyphenation: nagy‧pén‧tek
Noun
nagypéntek (plural nagypéntekek)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | nagypéntek | nagypéntekek |
| accusative | nagypénteket | nagypéntekeket |
| dative | nagypénteknek | nagypéntekeknek |
| instrumental | nagypéntekkel | nagypéntekekkel |
| causal-final | nagypéntekért | nagypéntekekért |
| translative | nagypéntekké | nagypéntekekké |
| terminative | nagypéntekig | nagypéntekekig |
| essive-formal | nagypéntekként | nagypéntekekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | nagypéntekben | nagypéntekekben |
| superessive | nagypénteken | nagypéntekeken |
| adessive | nagypénteknél | nagypéntekeknél |
| illative | nagypéntekbe | nagypéntekekbe |
| sublative | nagypéntekre | nagypéntekekre |
| allative | nagypéntekhez | nagypéntekekhez |
| elative | nagypéntekből | nagypéntekekből |
| delative | nagypéntekről | nagypéntekekről |
| ablative | nagypéntektől | nagypéntekektől |
| non-attributive possessive – singular |
nagypénteké | nagypéntekeké |
| non-attributive possessive – plural |
nagypéntekéi | nagypéntekekéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | nagypéntekem | nagypéntekeim |
| 2nd person sing. | nagypénteked | nagypéntekeid |
| 3rd person sing. | nagypénteke | nagypéntekei |
| 1st person plural | nagypéntekünk | nagypéntekeink |
| 2nd person plural | nagypénteketek | nagypéntekeitek |
| 3rd person plural | nagypéntekük | nagypéntekeik |
Derived terms
- nagypénteki
Further reading
- nagypéntek in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.