nakazać

Polish

Etymology

From na- +‎ kazać.

Pronunciation

  • IPA(key): /naˈka.zat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -azat͡ɕ
  • Syllabification: na‧ka‧zać

Verb

nakazać pf (imperfective nakazywać)

  1. (transitive) to order, to command

Conjugation

Conjugation of nakazać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nakazać
future tense 1st nakażę nakażemy
2nd nakażesz nakażecie
3rd nakaże nakażą
impersonal nakaże się
past tense 1st nakazałem,
-(e)m nakazał 		nakazałam,
-(e)m nakazała 		nakazałom,
-(e)m nakazało 		nakazaliśmy,
-(e)śmy nakazali 		nakazałyśmy,
-(e)śmy nakazały
2nd nakazałeś,
-(e)ś nakazał 		nakazałaś,
-(e)ś nakazała 		nakazałoś,
-(e)ś nakazało 		nakazaliście,
-(e)ście nakazali 		nakazałyście,
-(e)ście nakazały
3rd nakazał nakazała nakazało nakazali nakazały
impersonal nakazano
conditional 1st nakazałbym,
bym nakazał 		nakazałabym,
bym nakazała 		nakazałobym,
bym nakazało 		nakazalibyśmy,
byśmy nakazali 		nakazałybyśmy,
byśmy nakazały
2nd nakazałbyś,
byś nakazał 		nakazałabyś,
byś nakazała 		nakazałobyś,
byś nakazało 		nakazalibyście,
byście nakazali 		nakazałybyście,
byście nakazały
3rd nakazałby,
by nakazał 		nakazałaby,
by nakazała 		nakazałoby,
by nakazało 		nakazaliby,
by nakazali 		nakazałyby,
by nakazały
impersonal nakazano by
imperative 1st niech nakażę nakażmy
2nd nakaż nakażcie
3rd niech nakaże niech nakażą
passive adjectival participle nakazany nakazana nakazane nakazani nakazane
anterior adverbial participle nakazawszy
verbal noun nakazanie
noun

Further reading

  • nakazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nakazać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.