nakrzyczeć

Polish

From na- +‎ krzyczeć.

nakrzyczeć pf

(intransitive) to scold, to rebuke [with na (+ accusative) ‘someone’]
(reflexive with się, colloquial) to tire oneself out by shouting or scolding someone
(reflexive with się, colloquial) to shout for a long time, to shout to one's heart's content
Synonym: wykrzyczeć się

Conjugation of *nakrzyczeć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nakrzyczeć
future tense	1^st	nakrzyczę			nakrzyczymy
	2^nd	nakrzyczysz			nakrzyczycie
	3^rd	nakrzyczy			nakrzyczą
	impersonal	nakrzyczy się
past tense	1^st	nakrzyczałem, -(e)m nakrzyczał	nakrzyczałam, -(e)m nakrzyczała	nakrzyczałom, -(e)m nakrzyczało	nakrzyczeliśmy, -(e)śmy nakrzyczeli	nakrzyczałyśmy, -(e)śmy nakrzyczały
	2^nd	nakrzyczałeś, -(e)ś nakrzyczał	nakrzyczałaś, -(e)ś nakrzyczała	nakrzyczałoś, -(e)ś nakrzyczało	nakrzyczeliście, -(e)ście nakrzyczeli	nakrzyczałyście, -(e)ście nakrzyczały
	3^rd	nakrzyczał	nakrzyczała	nakrzyczało	nakrzyczeli	nakrzyczały
	impersonal	nakrzyczano
conditional	1^st	nakrzyczałbym, bym nakrzyczał	nakrzyczałabym, bym nakrzyczała	nakrzyczałobym, bym nakrzyczało	nakrzyczelibyśmy, byśmy nakrzyczeli	nakrzyczałybyśmy, byśmy nakrzyczały
	2^nd	nakrzyczałbyś, byś nakrzyczał	nakrzyczałabyś, byś nakrzyczała	nakrzyczałobyś, byś nakrzyczało	nakrzyczelibyście, byście nakrzyczeli	nakrzyczałybyście, byście nakrzyczały
	3^rd	nakrzyczałby, by nakrzyczał	nakrzyczałaby, by nakrzyczała	nakrzyczałoby, by nakrzyczało	nakrzyczeliby, by nakrzyczeli	nakrzyczałyby, by nakrzyczały
	impersonal	nakrzyczano by
imperative	1^st	niech nakrzyczę			nakrzyczmy
	2^nd	nakrzycz			nakrzyczcie
	3^rd	niech nakrzyczy			niech nakrzyczą
anterior adverbial participle		nakrzyczawszy
verbal noun		nakrzyczenie