Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnamiːtnou̯t]
- Hyphenation: na‧mít‧nout
Verb
namítnout pf (imperfective namítat)
- to object
Conjugation
Conjugation of namítnout
| infinitive
|
namítnout, namítnouti
|
active adjective
|
namítnuvší
|
| verbal noun
|
—
|
passive adjective
|
—
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
namítnu |
namítneme |
— |
namítněme
|
| 2nd person
|
namítneš |
namítnete |
namítni |
namítněte
|
| 3rd person
|
namítne |
namítnou |
— |
—
|
The verb namítnout does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
namítl |
namítli |
namítnut |
namítnuti
|
| masculine inanimate
|
namítly |
namítnuty
|
| feminine
|
namítla |
namítnuta
|
| neuter
|
namítlo |
namítla |
namítnuto |
namítnuta
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
namítnuv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
namítnuvši
|
| plural
|
— |
namítnuvše
|
|
Derived terms
Further reading