nanctus
Latin
Etymology
Perfect participle of nancīscor
Participle
nānctus (feminine nāncta, neuter nānctum); first/second-declension participle
alternative form of nactus
- encountered, reached, found, caught
- c. 4 BCE – 65 CE, Seneca the Younger, Epistulae Morales ad Lucilium 1.2.5:
- Hodiernum hoc est quod apud Epicūrum nānctus sum [...].
- This is what I am [reflecting upon from] today’s [readings], having found it among [the writings of] Epicurus [...].
- Hodiernum hoc est quod apud Epicūrum nānctus sum [...].
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | nānctus | nāncta | nānctum | nānctī | nānctae | nāncta | |
genitive | nānctī | nānctae | nānctī | nānctōrum | nānctārum | nānctōrum | |
dative | nānctō | nānctae | nānctō | nānctīs | |||
accusative | nānctum | nānctam | nānctum | nānctōs | nānctās | nāncta | |
ablative | nānctō | nānctā | nānctō | nānctīs | |||
vocative | nāncte | nāncta | nānctum | nānctī | nānctae | nāncta |
References
- “nanctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "nanctus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- nanctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the ships sail out on a fair wind: ventum (tempestatem) nancti idoneum ex portu exeunt
- the ships sail out on a fair wind: ventum (tempestatem) nancti idoneum ex portu exeunt