Czech
Etymology
From na- + skočit.
Pronunciation
Verb
naskočit pf (imperfective naskakovat)
- to jump, to hop, to leap
- to start running
- to appear, to pop up
Conjugation
Conjugation of naskočit
| infinitive
|
naskočit, naskočiti
|
active adjective
|
naskočivší
|
| verbal noun
|
naskočení
|
passive adjective
|
naskočený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
naskočím |
naskočíme |
— |
naskočme
|
| 2nd person
|
naskočíš |
naskočíte |
naskoč |
naskočte
|
| 3rd person
|
naskočí |
naskočí |
— |
—
|
The verb naskočit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
naskočil |
naskočili |
naskočen |
naskočeni
|
| masculine inanimate
|
naskočily |
naskočeny
|
| feminine
|
naskočila |
naskočena
|
| neuter
|
naskočilo |
naskočila |
naskočeno |
naskočena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
naskočiv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
naskočivši
|
| plural
|
— |
naskočivše
|
|
Further reading