nerien
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈne.ri͜yn/
Verb
nerien
- plural present subjunctive of nerian
Old High German
Alternative forms
- nerjan, nerren, neren
Etymology
From Proto-West Germanic *naʀjan.
Verb
nerien
- to save
Conjugation
Note: Conjugations shown in the table with: -ii-, -ii should be singular -i-, -i.
Conjugation of nerien (weak class 1)
| infinitive | nerien | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | neriu | nerita |
| 2nd person singular | neriis, neriist | neritōs, neritōst |
| 3rd person singular | neriit | nerita |
| 1st person plural | neriem, neriemēs | neritum, neritumēs |
| 2nd person plural | neriet | neritut |
| 3rd person plural | nerient | neritun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | nerie | neriti |
| 2nd person singular | neriēs, neriēst | neritīs, neritīst |
| 3rd person singular | nerie | neriti |
| 1st person plural | neriēm, neriēn, neriemēs | neritīm, neritīn, neritīmēs |
| 2nd person plural | neriēt | neritīt |
| 3rd person plural | neriēn | neritīn |
| imperative | present | |
| singular | nerii | |
| plural | neriet | |
| participle | present | past |
| nerienti | ginerit | |
Descendants
- Middle High German: nerren, nern, nerigen
References
- Wright, Joseph. (1906) 2nd ed. An Old High German Primer