nictatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nictō (“blink, wink”).
Participle
nictātus (feminine nictāta, neuter nictātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nictātus | nictāta | nictātum | nictātī | nictātae | nictāta | |
| genitive | nictātī | nictātae | nictātī | nictātōrum | nictātārum | nictātōrum | |
| dative | nictātō | nictātae | nictātō | nictātīs | |||
| accusative | nictātum | nictātam | nictātum | nictātōs | nictātās | nictāta | |
| ablative | nictātō | nictātā | nictātō | nictātīs | |||
| vocative | nictāte | nictāta | nictātum | nictātī | nictātae | nictāta | |
References
- "nictatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)