nikkel
See also: Nikkel
Afrikaans
| Chemical element | |
|---|---|
| Ni | |
| Previous: kobalt (Co) | |
| Next: koper (Cu) | |
Etymology
Pronunciation
Audio: (file)
Noun
nikkel (uncountable)
Danish
| Chemical element | |
|---|---|
| Ni | |
| Previous: cobalt (Co) | |
| Next: kobber (Cu) | |
Etymology
From Swedish nickel, named in 1751 by Axel Fredrik Cronstedt. An abbreviation of kopparnickel, from German Kupfernickel.
Pronunciation
- IPA(key): /nekəl/, [ˈneɡ̊l̩̩]
Noun
nikkel n (singular definite nikkelet or niklet, not used in plural form)
Declension
| neuter gender |
singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | nikkel | nikkelet niklet |
| genitive | nikkels | nikkelets niklets |
Descendants
- Greenlandic: nikkeli
References
- “nikkel” in Den Danske Ordbog
Dutch
| Chemical element | |
|---|---|
| Ni | |
| Previous: kobalt (Co) | |
| Next: koper (Cu) | |
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnɪ.kəl/
Audio: (file) - Hyphenation: nik‧kel
- Rhymes: -ɪkəl
Noun
nikkel n (uncountable)
Noun
nikkel m (plural nikkels or nikkelen, diminutive nikkeltje n)
- nickel (the coin)
Derived terms
Descendants
Anagrams
Estonian
Noun
nikkel (genitive nikli, partitive niklit)
Declension
| Declension of nikkel (ÕS type 2/õpik, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | nikkel | niklid | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | nikli | ||
| genitive | niklite | ||
| partitive | niklit | nikleid | |
| illative | niklisse | niklitesse nikleisse | |
| inessive | niklis | niklites nikleis | |
| elative | niklist | niklitest nikleist | |
| allative | niklile | niklitele nikleile | |
| adessive | niklil | niklitel nikleil | |
| ablative | niklilt | niklitelt nikleilt | |
| translative | nikliks | nikliteks nikleiks | |
| terminative | niklini | nikliteni | |
| essive | niklina | niklitena | |
| abessive | niklita | nikliteta | |
| comitative | nikliga | niklitega | |
Hungarian
| Chemical element | |
|---|---|
| Ni | |
| Previous: kobalt (Co) | |
| Next: réz (Cu) | |
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnikːɛl]
- Hyphenation: nik‧kel
- Rhymes: -ɛl
Noun
nikkel (usually uncountable, plural nikkelek)
- nickel (chemical element)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | nikkel | nikkelek |
| accusative | nikkelt | nikkeleket |
| dative | nikkelnek | nikkeleknek |
| instrumental | nikkellel | nikkelekkel |
| causal-final | nikkelért | nikkelekért |
| translative | nikkellé | nikkelekké |
| terminative | nikkelig | nikkelekig |
| essive-formal | nikkelként | nikkelekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | nikkelben | nikkelekben |
| superessive | nikkelen | nikkeleken |
| adessive | nikkelnél | nikkeleknél |
| illative | nikkelbe | nikkelekbe |
| sublative | nikkelre | nikkelekre |
| allative | nikkelhez | nikkelekhez |
| elative | nikkelből | nikkelekből |
| delative | nikkelről | nikkelekről |
| ablative | nikkeltől | nikkelektől |
| non-attributive possessive – singular |
nikkelé | nikkeleké |
| non-attributive possessive – plural |
nikkeléi | nikkelekéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | nikkelem | nikkeleim |
| 2nd person sing. | nikkeled | nikkeleid |
| 3rd person sing. | nikkele | nikkelei |
| 1st person plural | nikkelünk | nikkeleink |
| 2nd person plural | nikkeletek | nikkeleitek |
| 3rd person plural | nikkelük | nikkeleik |
Derived terms
- nikkeles
- nikkelez
- nikkelin
Compound words
- nikkel-karbonát
- nikkel-klorid
- nikkel-nitrát
- nikkel-oxid
- nikkel-szulfát
- nikkel-szulfid
- nikkelacél
- nikkelötvözet
- nikkelpor
References
- ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading
- nikkel in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
Icelandic
| Chemical element | |
|---|---|
| Ni | |
| Previous: kóbolt (Co) | |
| Next: kopar (Cu) | |
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnɪhkɛl/
Noun
nikkel n (genitive singular nikkels, no plural)
- nickel (chemical element)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | nikkel | nikkelið |
| accusative | nikkel | nikkelið |
| dative | nikkeli | nikkelinu |
| genitive | nikkels | nikkelsins |
Limburgish
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnɪ˦xəɫ]
Noun
nikkel n
Inflection
This entry needs an inflection-table template.
Norwegian Bokmål
Noun
nikkel m or n (definite singular nikkelen or nikkelet) (uncountable)
Norwegian Nynorsk
Noun
nikkel m or n (definite singular nikkelen or nikkelet) (uncountable)
- nickel (as above)