ninasarvik
Estonian
Etymology
From nina (“nose”) + sarv (“horn”).
Noun
ninasarvik (genitive ninasarviku, partitive ninasarvikut)
Declension
| Declension of ninasarvik (ÕS type 2/õpik, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | ninasarvik | ninasarvikud | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | ninasarviku | ||
| genitive | ninasarvikute | ||
| partitive | ninasarvikut | ninasarvikuid | |
| illative | ninasarvikusse | ninasarvikutesse ninasarvikuisse | |
| inessive | ninasarvikus | ninasarvikutes ninasarvikuis | |
| elative | ninasarvikust | ninasarvikutest ninasarvikuist | |
| allative | ninasarvikule | ninasarvikutele ninasarvikuile | |
| adessive | ninasarvikul | ninasarvikutel ninasarvikuil | |
| ablative | ninasarvikult | ninasarvikutelt ninasarvikuilt | |
| translative | ninasarvikuks | ninasarvikuteks ninasarvikuiks | |
| terminative | ninasarvikuni | ninasarvikuteni | |
| essive | ninasarvikuna | ninasarvikutena | |
| abessive | ninasarvikuta | ninasarvikuteta | |
| comitative | ninasarvikuga | ninasarvikutega | |