nomen gentile
Latin
Etymology
From nōmen + gentīle (nominative neuter singular of gentīlis: "of the gens").
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈnoː.mɛn ɡɛnˈtiː.ɫɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈnɔː.men d͡ʒen̪ˈt̪iː.le]
Noun
nōmen gentīle n (genitive nōminis gentīlis); third declension
- (historical) nomen, the family name of an ancient Roman, indicating the person's gens
- Synonyms: nōmen, nōmen gentīlicium, nōmen gentīlitium
- 1848, Wilhelm Francke et al., Index scholarum publice et privatim in academia Georgia Augusta per semestre aestivum anni MDCCCXLVIII, habendarum kalendis Majis incipiendarum per dies a IV. usque as IX. Septembris finiendarum, University of Göttingen, page 7:
- Numerio certe adjecto, cujus nominis forma prorsus gentilis est, quo antiquior librarius erat, eo magis mirari debebat eundem hominem duo nomina gentilia habuisse.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a third-declension adjective.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |
| genitive | nōminis gentīlis | nōminum gentīlium |
| dative | nōminī gentīlī | nōminibus gentīlibus |
| accusative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |
| ablative | nōmine gentīlī | nōminibus gentīlibus |
| vocative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |