nominetenus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [noː.mɪˈnɛ.tɛ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [no.miˈnɛː.t̪e.nus]
Adverb
nōminetenus (not comparable)
- (Medieval Latin) nominally, so-called
- c. 797, Alcuin, Epistola 124 (as counted in: Monumenta Germaniae Historica, Epistolae Karolini aevi II p. 183):
- Verba Dei legantur in sacerdotali convivio. Ibi decet lectorem audiri, non citharistam; sermones patrum, non carmina gentilium. Quid Hinieldus cum Christo? Angusta est domus; utrosque tenere non poterit. Non vult rex celestis cum paganis et perditis nominetenus regibus communionem habere; quia rex ille aeternus regnat in caelis, ille paganus perditus plangit in inferno.
- Let God's words be heard at a priestly dinner. There it is fitting to listen to a reader, not a harpist; to listen to patristic serrmons, not worldly songs. What does Ingeld have to do with Christ? The house is narrow, it cannot hold both. The celestial king does not want to have communion with pagan and lost so-called kings; for that eternal king reigns in the heavens, and that lost pagan wails in hell.
- c. 797, Alcuin, Epistola 124 (as counted in: Monumenta Germaniae Historica, Epistolae Karolini aevi II p. 183):