normatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nōrmō
Participle
nōrmātus (feminine nōrmāta, neuter nōrmātum); first/second-declension participle
- squared, set with right angles
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nōrmātus | nōrmāta | nōrmātum | nōrmātī | nōrmātae | nōrmāta | |
| genitive | nōrmātī | nōrmātae | nōrmātī | nōrmātōrum | nōrmātārum | nōrmātōrum | |
| dative | nōrmātō | nōrmātae | nōrmātō | nōrmātīs | |||
| accusative | nōrmātum | nōrmātam | nōrmātum | nōrmātōs | nōrmātās | nōrmāta | |
| ablative | nōrmātō | nōrmātā | nōrmātō | nōrmātīs | |||
| vocative | nōrmāte | nōrmāta | nōrmātum | nōrmātī | nōrmātae | nōrmāta | |
References
- “normatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press