| third-person possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
normittamisensa
|
normittamisensa
|
| accusative
|
nom.
|
normittamisensa
|
normittamisensa
|
| gen.
|
normittamisensa
|
| genitive
|
normittamisensa
|
normittamistensa normittamisiensa
|
| partitive
|
normittamistaan normittamistansa
|
normittamisiaan normittamisiansa
|
| inessive
|
normittamisessaan normittamisessansa
|
normittamisissaan normittamisissansa
|
| elative
|
normittamisestaan normittamisestansa
|
normittamisistaan normittamisistansa
|
| illative
|
normittamiseensa
|
normittamisiinsa
|
| adessive
|
normittamisellaan normittamisellansa
|
normittamisillaan normittamisillansa
|
| ablative
|
normittamiseltaan normittamiseltansa
|
normittamisiltaan normittamisiltansa
|
| allative
|
normittamiselleen normittamisellensa
|
normittamisilleen normittamisillensa
|
| essive
|
normittamisenaan normittamisenansa
|
normittamisinaan normittamisinansa
|
| translative
|
normittamisekseen normittamiseksensa
|
normittamisikseen normittamisiksensa
|
| abessive
|
normittamisettaan normittamisettansa
|
normittamisittaan normittamisittansa
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
normittamisineen normittamisinensa
|