noscitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nōscitō (“know, perceive”).
Participle
nōscitātus (feminine nōscitāta, neuter nōscitātum); first/second-declension participle
- known, recognized, having been recognized.
- observed, perceived, having been observed.
- examined, explored, having been examined.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nōscitātus | nōscitāta | nōscitātum | nōscitātī | nōscitātae | nōscitāta | |
| genitive | nōscitātī | nōscitātae | nōscitātī | nōscitātōrum | nōscitātārum | nōscitātōrum | |
| dative | nōscitātō | nōscitātae | nōscitātō | nōscitātīs | |||
| accusative | nōscitātum | nōscitātam | nōscitātum | nōscitātōs | nōscitātās | nōscitāta | |
| ablative | nōscitātō | nōscitātā | nōscitātō | nōscitātīs | |||
| vocative | nōscitāte | nōscitāta | nōscitātum | nōscitātī | nōscitātae | nōscitāta | |