novilunium
Latin
Etymology
Derived from novus (“new”) + lūna (“the Moon”) + -ium (abstract noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [nɔ.wɪˈɫuː.ni.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [no.viˈluː.ni.um]
Noun
novilūnium n (genitive novilūniī or novilūnī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | novilūnium | novilūnia |
| genitive | novilūniī novilūnī1 |
novilūniōrum |
| dative | novilūniō | novilūniīs |
| accusative | novilūnium | novilūnia |
| ablative | novilūniō | novilūniīs |
| vocative | novilūnium | novilūnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).