noxitudo
Latin
Etymology
From nox(a) (“harm, damage”) + -i- (connecting vowel) + -tūdō (“-ness”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [nɔk.sɪˈtuː.doː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [nok.siˈt̪uː.d̪o]
Noun
noxitūdō f (genitive noxitūdinis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | noxitūdō | noxitūdinēs |
| genitive | noxitūdinis | noxitūdinum |
| dative | noxitūdinī | noxitūdinibus |
| accusative | noxitūdinem | noxitūdinēs |
| ablative | noxitūdine | noxitūdinibus |
| vocative | noxitūdō | noxitūdinēs |
References
- “noxitudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- noxitudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- noxitudo in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016