nuncupatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nuncupō (“name, call by name”).
Participle
nuncupātus (feminine nuncupāta, neuter nuncupātum, adverb nuncupātim); first/second-declension participle
- named, called by name, having been called by name.
- (law) named or appointed as heir, having been named as heir.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nuncupātus | nuncupāta | nuncupātum | nuncupātī | nuncupātae | nuncupāta | |
| genitive | nuncupātī | nuncupātae | nuncupātī | nuncupātōrum | nuncupātārum | nuncupātōrum | |
| dative | nuncupātō | nuncupātae | nuncupātō | nuncupātīs | |||
| accusative | nuncupātum | nuncupātam | nuncupātum | nuncupātōs | nuncupātās | nuncupāta | |
| ablative | nuncupātō | nuncupātā | nuncupātō | nuncupātīs | |||
| vocative | nuncupāte | nuncupāta | nuncupātum | nuncupātī | nuncupātae | nuncupāta | |