nuntiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nūntiō (“announce”).
Participle
nūntiātus (feminine nūntiāta, neuter nūntiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nūntiātus | nūntiāta | nūntiātum | nūntiātī | nūntiātae | nūntiāta | |
| genitive | nūntiātī | nūntiātae | nūntiātī | nūntiātōrum | nūntiātārum | nūntiātōrum | |
| dative | nūntiātō | nūntiātae | nūntiātō | nūntiātīs | |||
| accusative | nūntiātum | nūntiātam | nūntiātum | nūntiātōs | nūntiātās | nūntiāta | |
| ablative | nūntiātō | nūntiātā | nūntiātō | nūntiātīs | |||
| vocative | nūntiāte | nūntiāta | nūntiātum | nūntiātī | nūntiātae | nūntiāta | |
References
- nuntiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) news reached Rome: Romam nuntiatum est, allatum est
- (ambiguous) news reached Rome: Romam nuntiatum est, allatum est