nurkumaton

Finnish

Etymology

nurkua +‎ -maton

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnurkumɑton/, [ˈnurkuˌmɑ̝t̪o̞n]
  • Rhymes: -ɑton
  • Syllabification(key): nur‧ku‧ma‧ton
  • Hyphenation(key): nur‧ku‧ma‧ton

Adjective

nurkumaton

  1. unmurmuring, uncomplaining

Declension

Inflection of nurkumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative nurkumaton nurkumattomat
genitive nurkumattoman nurkumattomien
partitive nurkumatonta nurkumattomia
illative nurkumattomaan nurkumattomiin
singular plural
nominative nurkumaton nurkumattomat
accusative nom. nurkumaton nurkumattomat
gen. nurkumattoman
genitive nurkumattoman nurkumattomien
nurkumatonten rare
partitive nurkumatonta nurkumattomia
inessive nurkumattomassa nurkumattomissa
elative nurkumattomasta nurkumattomista
illative nurkumattomaan nurkumattomiin
adessive nurkumattomalla nurkumattomilla
ablative nurkumattomalta nurkumattomilta
allative nurkumattomalle nurkumattomille
essive nurkumattomana nurkumattomina
translative nurkumattomaksi nurkumattomiksi
abessive nurkumattomatta nurkumattomitta
instructive — nurkumattomin
comitative — nurkumattomine
Possessive forms of nurkumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor
singular plural
nominative nurkumattomani nurkumattomani
accusative nom. nurkumattomani nurkumattomani
gen. nurkumattomani
genitive nurkumattomani nurkumattomieni
nurkumatonteni rare
partitive nurkumatontani nurkumattomiani
inessive nurkumattomassani nurkumattomissani
elative nurkumattomastani nurkumattomistani
illative nurkumattomaani nurkumattomiini
adessive nurkumattomallani nurkumattomillani
ablative nurkumattomaltani nurkumattomiltani
allative nurkumattomalleni nurkumattomilleni
essive nurkumattomanani nurkumattominani
translative nurkumattomakseni nurkumattomikseni
abessive nurkumattomattani nurkumattomittani
instructive — —
comitative — nurkumattomineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative nurkumattomasi nurkumattomasi
accusative nom. nurkumattomasi nurkumattomasi
gen. nurkumattomasi
genitive nurkumattomasi nurkumattomiesi
nurkumatontesi rare
partitive nurkumatontasi nurkumattomiasi
inessive nurkumattomassasi nurkumattomissasi
elative nurkumattomastasi nurkumattomistasi
illative nurkumattomaasi nurkumattomiisi
adessive nurkumattomallasi nurkumattomillasi
ablative nurkumattomaltasi nurkumattomiltasi
allative nurkumattomallesi nurkumattomillesi
essive nurkumattomanasi nurkumattominasi
translative nurkumattomaksesi nurkumattomiksesi
abessive nurkumattomattasi nurkumattomittasi
instructive — —
comitative — nurkumattominesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative nurkumattomamme nurkumattomamme
accusative nom. nurkumattomamme nurkumattomamme
gen. nurkumattomamme
genitive nurkumattomamme nurkumattomiemme
nurkumatontemme rare
partitive nurkumatontamme nurkumattomiamme
inessive nurkumattomassamme nurkumattomissamme
elative nurkumattomastamme nurkumattomistamme
illative nurkumattomaamme nurkumattomiimme
adessive nurkumattomallamme nurkumattomillamme
ablative nurkumattomaltamme nurkumattomiltamme
allative nurkumattomallemme nurkumattomillemme
essive nurkumattomanamme nurkumattominamme
translative nurkumattomaksemme nurkumattomiksemme
abessive nurkumattomattamme nurkumattomittamme
instructive — —
comitative — nurkumattominemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative nurkumattomanne nurkumattomanne
accusative nom. nurkumattomanne nurkumattomanne
gen. nurkumattomanne
genitive nurkumattomanne nurkumattomienne
nurkumatontenne rare
partitive nurkumatontanne nurkumattomianne
inessive nurkumattomassanne nurkumattomissanne
elative nurkumattomastanne nurkumattomistanne
illative nurkumattomaanne nurkumattomiinne
adessive nurkumattomallanne nurkumattomillanne
ablative nurkumattomaltanne nurkumattomiltanne
allative nurkumattomallenne nurkumattomillenne
essive nurkumattomananne nurkumattominanne
translative nurkumattomaksenne nurkumattomiksenne
abessive nurkumattomattanne nurkumattomittanne
instructive — —
comitative — nurkumattominenne
third-person possessor
singular plural
nominative nurkumattomansa nurkumattomansa
accusative nom. nurkumattomansa nurkumattomansa
gen. nurkumattomansa
genitive nurkumattomansa nurkumattomiensa
nurkumatontensa rare
partitive nurkumatontaan
nurkumatontansa 		nurkumattomiaan
nurkumattomiansa
inessive nurkumattomassaan
nurkumattomassansa 		nurkumattomissaan
nurkumattomissansa
elative nurkumattomastaan
nurkumattomastansa 		nurkumattomistaan
nurkumattomistansa
illative nurkumattomaansa nurkumattomiinsa
adessive nurkumattomallaan
nurkumattomallansa 		nurkumattomillaan
nurkumattomillansa
ablative nurkumattomaltaan
nurkumattomaltansa 		nurkumattomiltaan
nurkumattomiltansa
allative nurkumattomalleen
nurkumattomallensa 		nurkumattomilleen
nurkumattomillensa
essive nurkumattomanaan
nurkumattomanansa 		nurkumattominaan
nurkumattominansa
translative nurkumattomakseen
nurkumattomaksensa 		nurkumattomikseen
nurkumattomiksensa
abessive nurkumattomattaan
nurkumattomattansa 		nurkumattomittaan
nurkumattomittansa
instructive — —
comitative — nurkumattomineen
nurkumattominensa

Participle

nurkumaton

  1. negative participle of nurkua

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.