nyomai
Hungarian
Etymology
nyom (“trace, trail”) + -ai (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɲomɒji]
- Hyphenation: nyo‧mai
Noun
nyomai
- third-person singular multiple-possession possessive of nyom
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | nyomai |
| accusative | — | nyomait |
| dative | — | nyomainak |
| instrumental | — | nyomaival |
| causal-final | — | nyomaiért |
| translative | — | nyomaivá |
| terminative | — | nyomaiig |
| essive-formal | — | nyomaiként |
| essive-modal | — | nyomaiul |
| inessive | — | nyomaiban |
| superessive | — | nyomain |
| adessive | — | nyomainál |
| illative | — | nyomaiba |
| sublative | — | nyomaira |
| allative | — | nyomaihoz |
| elative | — | nyomaiból |
| delative | — | nyomairól |
| ablative | — | nyomaitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | nyomaié |
| non-attributive possessive – plural |
— | nyomaiéi |