oścień

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ostьnъ.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔ.ɕt͡ɕɛɲ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɕt͡ɕɛɲ
  • Syllabification: o‧ścień

Noun

oścień m inan

  1. goad
  2. (fishing) leister

Declension

Declension of oścień
singular plural
nominative oścień ościenie
genitive ościenia ościeni
dative ościeniowi ościeniom
accusative oścień ościenie
instrumental ościeniem ościeniami
locative ościeniu ościeniach
vocative ościeniu ościenie

Further reading

  • oścień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oścień in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.