ościenny

Polish

Etymology

From o- +‎ ściana +‎ -ny.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔˈɕt͡ɕɛn.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛnnɘ
  • Syllabification: o‧ścien‧ny

Adjective

ościenny (not comparable, no derived adverb)

  1. adjacent, coterminous, neighboring
    Synonym: przyległy

Declension

Declension of ościenny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative ościenny ościenna ościenne ościenni ościenne
genitive ościennego ościennej ościennego ościennych
dative ościennemu ościennej ościennemu ościennym
accusative ościennego ościenny ościenną ościenne ościennych ościenne
instrumental ościennym ościenną ościennym ościennymi
locative ościennym ościennej ościennym ościennych

Further reading

  • ościenny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ościenny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.