obaudiens

Latin

Etymology

Present participle of obaudiō.

Participle

obaudiēns (genitive obaudientis); third-declension one-termination participle

  1. obeying

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative obaudiēns obaudientēs obaudientia
genitive obaudientis obaudientium
dative obaudientī obaudientibus
accusative obaudientem obaudiēns obaudientēs
obaudientīs
obaudientia
ablative obaudiente
obaudientī1
obaudientibus
vocative obaudiēns obaudientēs obaudientia

1When used purely as an adjective.

References

  • obaudiens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obaudiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.