obcaecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obcaecō.
Participle
obcaecātus (feminine obcaecāta, neuter obcaecātum); first/second-declension participle
- alternative form of occaecātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obcaecātus | obcaecāta | obcaecātum | obcaecātī | obcaecātae | obcaecāta | |
| genitive | obcaecātī | obcaecātae | obcaecātī | obcaecātōrum | obcaecātārum | obcaecātōrum | |
| dative | obcaecātō | obcaecātae | obcaecātō | obcaecātīs | |||
| accusative | obcaecātum | obcaecātam | obcaecātum | obcaecātōs | obcaecātās | obcaecāta | |
| ablative | obcaecātō | obcaecātā | obcaecātō | obcaecātīs | |||
| vocative | obcaecāte | obcaecāta | obcaecātum | obcaecātī | obcaecātae | obcaecāta | |