obditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obdō
Participle
obditus (feminine obdita, neuter obditum); first/second-declension participle
- shut, closed, fastened; put against, placed, set before
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obditus | obdita | obditum | obditī | obditae | obdita | |
| genitive | obditī | obditae | obditī | obditōrum | obditārum | obditōrum | |
| dative | obditō | obditae | obditō | obditīs | |||
| accusative | obditum | obditam | obditum | obditōs | obditās | obdita | |
| ablative | obditō | obditā | obditō | obditīs | |||
| vocative | obdite | obdita | obditum | obditī | obditae | obdita | |
References
- “obditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press