obducto
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔbˈdʊk.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [obˈd̪uk.t̪o]
Verb
obductō (present infinitive obductāre); first conjugation, no perfect or supine stems
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obductō | obductās | obductat | obductāmus | obductātis | obductant | ||||||
| imperfect | obductābam | obductābās | obductābat | obductābāmus | obductābātis | obductābant | |||||||
| future | obductābō | obductābis | obductābit | obductābimus | obductābitis | obductābunt | |||||||
| passive | present | obductor | obductāris, obductāre |
obductātur | obductāmur | obductāminī | obductantur | ||||||
| imperfect | obductābar | obductābāris, obductābāre |
obductābātur | obductābāmur | obductābāminī | obductābantur | |||||||
| future | obductābor | obductāberis, obductābere |
obductābitur | obductābimur | obductābiminī | obductābuntur | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obductem | obductēs | obductet | obductēmus | obductētis | obductent | ||||||
| imperfect | obductārem | obductārēs | obductāret | obductārēmus | obductārētis | obductārent | |||||||
| passive | present | obducter | obductēris, obductēre |
obductētur | obductēmur | obductēminī | obductentur | ||||||
| imperfect | obductārer | obductārēris, obductārēre |
obductārētur | obductārēmur | obductārēminī | obductārentur | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | obductā | — | — | obductāte | — | ||||||
| future | — | obductātō | obductātō | — | obductātōte | obductantō | |||||||
| passive | present | — | obductāre | — | — | obductāminī | — | ||||||
| future | — | obductātor | obductātor | — | — | obductantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | obductāre | obductārī | obductāns | — | |||||||||
| future | — | — | — | obductandus | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| obductandī | obductandō | obductandum | obductandō | — | — | ||||||||
Participle
obductō
- dative/ablative masculine/neuter singular of obductus
References
- “obducto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obducto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.