oberwaniec

Polish

Etymology

From oberwany +‎ -iec.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ɔ.bɛˈrva.ɲɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: o‧be‧rwa‧niec

Noun

oberwaniec m pers

  1. (colloquial or Far Masovian, derogatory) someone wearing tattered clothes
    Synonyms: obdartus, obszarpaniec, łapciuch

Declension

Declension of oberwaniec
singular plural
nominative oberwaniec oberwańcy/oberwańce (deprecative)
genitive oberwańca oberwańców
dative oberwańcowi oberwańcom
accusative oberwańca oberwańców
instrumental oberwańcem oberwańcami
locative oberwańcu oberwańcach
vocative oberwańcze oberwańcy

Further reading

  • oberwaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oberwaniec in Polish dictionaries at PWN
  • Antoni Waga (1860) “oberwaniec”, in “Abecadłowy spis wyrazów ludowego języka w okolicach Łomży, Wizny i przyległych”, in Kazimierz Władysław Wóycicki, editor, Biblioteka Warszawska (in Polish), volume 2, Warsaw, page 755
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.