objiciens

Latin

Etymology

Present participle of ōbjiciō

Participle

objiciēns (genitive objicientis); third-declension one-termination participle

  1. objecting

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative objiciēns objicientēs objicientia
genitive objicientis objicientium
dative objicientī objicientibus
accusative objicientem objiciēns objicientēs
objicientīs
objicientia
ablative objiciente
objicientī1
objicientibus
vocative objiciēns objicientēs objicientia

1When used purely as an adjective.