oblaticius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔb.ɫaːˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.laˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
oblātīcius (feminine oblātīcia, neuter oblātīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | oblātīcius | oblātīcia | oblātīcium | oblātīciī | oblātīciae | oblātīcia | |
| genitive | oblātīciī | oblātīciae | oblātīciī | oblātīciōrum | oblātīciārum | oblātīciōrum | |
| dative | oblātīciō | oblātīciae | oblātīciō | oblātīciīs | |||
| accusative | oblātīcium | oblātīciam | oblātīcium | oblātīciōs | oblātīciās | oblātīcia | |
| ablative | oblātīciō | oblātīciā | oblātīciō | oblātīciīs | |||
| vocative | oblātīcie | oblātīcia | oblātīcium | oblātīciī | oblātīciae | oblātīcia | |
References
- “oblaticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- oblaticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.