obligacja

See also: obligacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin obligātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.bliˈɡa.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: o‧bli‧ga‧cja

Noun

obligacja f (related adjective obligacyjny)

  1. (finance, usually in the plural) bond (financial instrument representing long-term debt)

Declension

Declension of obligacja
singular plural
nominative obligacja obligacje
genitive obligacji obligacji/obligacyj (archaic)
dative obligacji obligacjom
accusative obligację obligacje
instrumental obligacją obligacjami
locative obligacji obligacjach
vocative obligacjo obligacje

Further reading

  • obligacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obligacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.