obliquatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of oblīquō (“turn obliquely”).
Participle
oblīquātus (feminine oblīquāta, neuter oblīquātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | oblīquātus | oblīquāta | oblīquātum | oblīquātī | oblīquātae | oblīquāta | |
| genitive | oblīquātī | oblīquātae | oblīquātī | oblīquātōrum | oblīquātārum | oblīquātōrum | |
| dative | oblīquātō | oblīquātae | oblīquātō | oblīquātīs | |||
| accusative | oblīquātum | oblīquātam | oblīquātum | oblīquātōs | oblīquātās | oblīquāta | |
| ablative | oblīquātō | oblīquātā | oblīquātō | oblīquātīs | |||
| vocative | oblīquāte | oblīquāta | oblīquātum | oblīquātī | oblīquātae | oblīquāta | |