oblitteratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of oblitterō (“erase, blot out”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔb.lɪt.tɛˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.lit̪.t̪eˈraː.t̪us]
Participle
oblitterātus (feminine oblitterāta, neuter oblitterātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | oblitterātus | oblitterāta | oblitterātum | oblitterātī | oblitterātae | oblitterāta | |
| genitive | oblitterātī | oblitterātae | oblitterātī | oblitterātōrum | oblitterātārum | oblitterātōrum | |
| dative | oblitterātō | oblitterātae | oblitterātō | oblitterātīs | |||
| accusative | oblitterātum | oblitterātam | oblitterātum | oblitterātōs | oblitterātās | oblitterāta | |
| ablative | oblitterātō | oblitterātā | oblitterātō | oblitterātīs | |||
| vocative | oblitterāte | oblitterāta | oblitterātum | oblitterātī | oblitterātae | oblitterāta | |