obrażenie

Polish

Etymology

From obrazić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.braˈʐɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧bra‧że‧nie

Noun

obrażenie n

  1. (uncountable) verbal noun of obrazić
  2. (countable, pathology, chiefly in the plural) injury
    Kierowca odniósł w wypadku poważne obrażenia. ― The driver suffered serious injury in the accident.

Declension

Declension of obrażenie
singular plural
nominative obrażenie obrażenia
genitive obrażenia obrażeń
dative obrażeniu obrażeniom
accusative obrażenie obrażenia
instrumental obrażeniem obrażeniami
locative obrażeniu obrażeniach
vocative obrażenie obrażenia

Further reading

  • obrażenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrażenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.