obrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obrogō (“abrogate a law”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔb.rɔˈɡaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.roˈɡaː.t̪us]
Participle
obrogātus (feminine obrogāta, neuter obrogātum); first/second-declension participle
- (law, of a particular law) weakened, invalidated, having been abrogated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obrogātus | obrogāta | obrogātum | obrogātī | obrogātae | obrogāta | |
| genitive | obrogātī | obrogātae | obrogātī | obrogātōrum | obrogātārum | obrogātōrum | |
| dative | obrogātō | obrogātae | obrogātō | obrogātīs | |||
| accusative | obrogātum | obrogātam | obrogātum | obrogātōs | obrogātās | obrogāta | |
| ablative | obrogātō | obrogātā | obrogātō | obrogātīs | |||
| vocative | obrogāte | obrogāta | obrogātum | obrogātī | obrogātae | obrogāta | |