obrutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obruō.
Participle
obrutus (feminine obruta, neuter obrutum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obrutus | obruta | obrutum | obrutī | obrutae | obruta | |
| genitive | obrutī | obrutae | obrutī | obrutōrum | obrutārum | obrutōrum | |
| dative | obrutō | obrutae | obrutō | obrutīs | |||
| accusative | obrutum | obrutam | obrutum | obrutōs | obrutās | obruta | |
| ablative | obrutō | obrutā | obrutō | obrutīs | |||
| vocative | obrute | obruta | obrutum | obrutī | obrutae | obruta | |
Derived terms
References
- “obrutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obrutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obrutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be involved in many undertakings; to be much occupied, embarrassed, overwhelmed by business-claims: multis negotiis implicatum, districtum, distentum, obrutum esse
- to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
- to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
- to be deeply in debt: aere alieno obrutum, demersum esse
- to be involved in many undertakings; to be much occupied, embarrassed, overwhelmed by business-claims: multis negotiis implicatum, districtum, distentum, obrutum esse